Genetic composition of pinus brutia ten. forests established with seeds from seed stands and orchards determined by using DNA markers

Download
2002
İçgen, Yasemin
18 Pinus brutia Ten. (Kızılcam) tohum kaynağında genetik çeşitliliğin miktar ve yapılaşmasını belirlemek amacıyla Rastgele Çoğaltılmış Polimorfik DNA (RAPD) markörleri kullanılmıştır. Üç farklı kategoriden örneklenen tohum kaynaklan, Kızılcamın Türkiye'deki 6 değişik ıslah zonundan 6 tohum meşçeresi ve bu meşçerelerden kaynaklanan 6 tohum bahçesi ve 6 plantasyonu kapsamaktadır. Çok düşük frekanslı ve tohum kaynaklarının hepsinde gözlenmeyen 147 bantın elenmesinden sonra, 12 dekamer primer 86 polimorfik RAPD bantı üretmiştir. Bütün tohum kaynaklarındaki polimorfik lokus oranının (0.99 kriterinde) %70.93 ile %91.86 arasında değiştiği görülmüştür. Bütün tohum vıkaynaklarında ortalama polimorfizmin %77 olarak saptanması, çalışılan Kızılcam tohum kaynaklarında genetik çeşitliliğin yüksek olduğunu belirtmektedir. Ortalama Fst değeri genetik çeşitliliğin önemli miktarının (% 87) tohum kaynaklarının içinde olduğunu göstermiştir. Ancak, bütün tohum kaynaklan gözönüne alındığında, tohum kaynaklan arasında önemli ölçüde (% 13) genetik farklılaşma olduğu belirlenmiştir. Fst değerleri (FSt=010-0.11) farklı kategorideki tohum kaynaklarında değişiklik göstermemiştir. Tohum bahçeleri (FB=0.03) ve plantasyonlar (FB= 0.07) tohum meşçerelerine (FB=0.13) oranla daha düşük akrabalar arası döllenme katsayısı göstermiştir, bu da bahçe ve plantasyonlarda akrabalık ilişkisi olmayan ailelerin örneklenmesinden kaynaklanmış olabilir. Tohum meşçereleri ve tohum bahçelerindeki genetik çeşitlilik parametrelerinin karşılaştırılması, lokus basma gözlenen alel sayısı, etkin allel sayısı, Shannon indeksi, beklenen ve gözlenen heterozigotluk değerlerinin benzer olduğunu göstermiştir. Ayrıca, tohum bahçelerindeki ortalama polimorfîk lokus oranının bu bahçelerin doğal karşılıklarından biraz daha yüksek olduğu bulunmuştur. Bu sonuçlar, ıslahçılarca yapılan fenotipik seçimin, Kızılcamda bilinen yüksek genetik çeşitliliği muhafaza ettiğini göstermiştir. Tohum meşçereleri ve plantasyonlar arasında genetik çeşitlilik parametreleri bakımından farklılık bulunmamıştır. Bu sonuçlara aykırı olan tek bulgu üç plantasyonun (Çetibeli, Kumluca and Karaköy plantasyonlan) polimorfîk lokus oranında gözlenen azalmadır ve bunun da fidanlık uygulamalarından kaynaklanmış olabileceği düşünülmüştür. Tohum bahçelerinde bulunan genetik çeşitlilik plantasyonlarda da korunmuştur. Tohum meşçerelerinin dendogramında coğrafi yakınlıkla ilişkilendirilebilecek gruplaşmalar oluşmadı. Ancak, rakım farklılıkları düşük seviyede önemli olabilir. Tohum bahçeleri ve plantasyonlarının dendogramlarında vııgözlenen meşçerelerden farklı gruplaşma şekli, doğal populasyonlardaki genetik çeşitliliğin önemli bir kısmının muhafaza edilmesine rağmen, Kızılcam ormanlarının genetik yapısının orman işletme etkinliklerinden dolayı değiştirilebileceğine olabileceğine işaret etmektedir.

Suggestions

DIFFERENTIAL GENE EXPRESSION OF PNCES A4 IN POPULUS NIGRA
Akkad, Raitha; Kaya, Zeki; Department of Molecular Biology and Genetics (2022-5-27)
Populus nigra L. owes to be the most critical pioneer tree species in riparian ecosystems and is considered an ecologically and economically-wise imperative fast-growing species. Moreover, it is a great tree species for biomass and bioenergy utilization and cellulose content manipulation. The limited energy resources from fossil fuels demand an alternative efficient biomass crop, where Populus nigra shows to be a great candidate. In this study, the CesA (cellulose synthase) secondary cell wall-related CesA4...
Genetic and physiology of cold and drought resistance in Turkish red pine (Pinus brutia, Ten.) populations from southern Turkey
Kandemir, Gaye Eren; Kaya, Zeki; Önde, Sertaç; Department of Biology (2002)
The purpose of the study was to determine the pattern of genetic variation in morphological and physiological traits associated with cold and drought stress using seedling from over-exploited and natural populations of Pinus brutia Ten. (Turkish red pine) from southern Turkey. To determine the pattern of genetic variation existing in over-exploited and natural populations, seedlings from 6 populations each with 40 families were raised in Ankara forest nursery from 1998-2000. Three of the populations (Yaylaa...
Phylogenetic relationships of Elymus L. and related genera (Poaceae) based on the nuclear ribosomal internal transcribed spacer sequences
Dizkirici, Ayten; Kaya, Zeki; Cabi, Evren; Doğan, Musa (2010-11-23)
To help in the clarification of the taxonomic status of Elymus L. and related genera Agropyron Gaertn., Leymus Hochst., Hordelymus (Jess.) Harz, and Brachypodium P.Beauv., the sequence diversity in the internal transcribed spacer (ITS) region of nuclear ribosomal DNA was studied. ITS data of 64 Triticeae accessions including 40 Elymus, 12 Agropyron, 7 Leymus, and 4 Hordelymus, and 1 Brachypodium as an out-group were analysed. The molecular diversity statistics indicated that the most diverse genus is Elymus...
Marjinal Karaçam (Pinus nigra Subsp. Pallasiana) Populasyonlarında Genetik Çeşitlilik ve Akrabalık Düzeyi: Bu Tür Populasyonlarla Yapılacak Ağaçlandırmaların Genetik Uyum Potansiyeli
Kaya, Zeki; Çengel, Burcu; Aygün, Sıla(2018-04-15)
Anadolu karaçamı (Pinus nigra Arnold subsp. pallasiana (Lamb.) Holmboe) geniş yayılışı ile ekonomik ve ekolojik açıdan ülkemizin en önemli ibreli orman ağacı türlerinden birisidir. İç Anadolu steplerinde kalıntı orman olarak kalan marjinak karaçam populasyonları değişen iklim koşullarından en fazla etkilenecek populasyonlar olduğu düşünülmektedir. Çünkü bu populasyonlar, türün yetişme alanının uç sınırlarında yer alır ve orijinal bir genetik yapıya sahip oldukları varsayılır. Orman ekosistemlerinin geleceği...
Electrophoretic analysis of genetic variability in the house fly ( Musca domestica L. )
Kocabaş, Şerife(1989-09-15)
Farklı karasinek (Muşça domestica L.) soylarındaki genetik varyasyonun miktarı ve soylar arasındaki genetik farklılaşmanın derecesi iki enzim sisteminin (maleyt dehidrogenaz (E.C 1.1.1.37, Mdh) ve hekzokinaz (E.C 2.7.1.1, Hk)j ızoenzimlerinin vertikal poliakrıla- r mit jel elektroforezi tekniği ile çalışılması sonucunda ölçüldü. Üç farktı karasinek soyunda Mdh için iki farklı aktivite bölgesi, Hk için ise dört farklı aktivite bölgesi gözlendi. Her iki enzim sistemi için kalıtım analizleri yap...
Citation Formats
Y. İçgen, “Genetic composition of pinus brutia ten. forests established with seeds from seed stands and orchards determined by using DNA markers,” Ph.D. - Doctoral Program, Middle East Technical University, 2002.