Azasiyaninlerin Topoizomeraz Enzimleri Üzerindeki Muhtemel Etkilerinin İncelenmesi

Date

2018-06-01

Author

Persil Çetinkol, Özgül

Metadata

Show full item record

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

Item Usage Stats

744
views

0
downloads

Topoizomeraz enzimleri DNA'nın replikasyonu ve/veya transkripsiyonu sırasında DNA'nın tek zincirinde (Tip 1 topoizomeraz) veya her iki zincirinde (Tip 2 topoizomeraz) de kısa süreli kırılmalara sebep olarak, DNA'nın topolojik durumunu kontrol eden enzimlerdir. Topoizomerazların işlevlerinin yok edilmesi kanser tedavisinde kullanılan temel yöntemlerden biridir. Amaç, topoizomerazları küçük moleküller (ilaçlar) ile inhibe ederek, DNA replikasyonunu/transkripsiyonunu yani hücre bölünmesini durdurmaktır. Örneğin, Kamptotesin Topoizomeraz 1 enzimini hedefleyen etkin bir anti-kanser ajanıdır. Topoizomeraz 2 enzimini hedefleyen Etoposid, İrinotekan ve Topotekan molekülleri de kemoterapide sıklıkla kullanılmaktadır. Fakat ne yazık ki tüm bu moleküllerin yan etkileri oldukça fazladır. Bu yüzden kanser tedavisine yönelik olarak topoizomeraz enzimlerini hedefleyen yeni moleküllerin sentezlenmesine ihtiyaç duyulmaktadır. Onaylanan Bütçe: Daha önce literatürde benzimidazol ve benzotiyazol yapısındaki moleküllerin de Topoizomeraz 1 ve Topoizomeraz 2 enzimlerini inhibe ettikleri rapor edilmiştir. Azasiyaninler benzimidazol ve benzotiyazol türevi bileşiklerdir. Azasiyanin 3, 4 ve 5 bileşiklerinin (Azametil, Aza4 ve Aza5) telomerik DNA dizinlerine ve poly(A) dizinine interkalasyon yolu ile bağlandığı daha önce yürüttüğümüz in-vitro çalışmaları ile açığa çıkartılmıştır. Maya hücreleri ile yürütülen in-vivo çalışmalarda ise azasiyaninler maya hücrelerinde doza bağlı olarak hücre ölümüne sebep olduklarını gözlemlenmiştir. Benzimidazol ve benzotiyazol türevi olmalarından, DNA dizinlerine interkalasyon yöntemi ile bağlanmalarından ve hücre ölümüne sebep olmalarından dolayı azasiyaninlerin potansiyel topoizomeraz inhibitörleri olduklarını düşünülmektedir. Bu proje kapsamında öncelikle Aza3 (Azametil), Aza4, Aza5, Aza6(Azaetil) ve Aza7 (Azaizobütil) bileşiklerinin Topoizomeraz 2 alfa (Topo 2?) enzimi üzerindeki etkileri çeşitli ilaç tarama kitleri kullanılarak agaroz jel sistemi ile görüntülenmek koşuluyla tayin edilmiştir. Azametil, Aza4 ve Aza5 moleküllerinin Topo 2?'nın katalitik aktivitesini düşürmede kemoterapi ajanı olarak kullanılan Etoposid?den daha etkili olduğu gözlemlenmiştir. Aza6 (Azaetil) ve Aza7 (Azaizobütil) bileşiklerinin ise Topo 2?'nın aktivitesini düşürmediği gözlemlenmiştir. Bu da benzer yapıda molekül olsalar bile, molekül yapısının enzim inhibisyon özellikleri açısından son derece önemli olduğunu göstermiştir. Azametil molekülünün Topoisomeraz 1 üzerindeki etkisi de proje kapsamında çalışılmış, fakat net bir sonuç alınamamıştır.

Subject Keywords

Azasiyanin, Topoizomeraz enzimleri, Benzimidazol, Benzotiyazol, Katalitik aktivite değişikliği

URI

https://hdl.handle.net/11511/95862

Collections

Department of Chemistry, Project and Design

Suggestions

OpenMETU
Core

Investigation of structural properties of methylated human promoter regions in terms of DNA helical rise Yaldız, Burcu; Aydın Son, Yeşim; Department of Bioinformatics (2014) The infamous double helix structure of DNA was assumed to be a rigid, uniformly observed structure throughout the genomic DNA. However, the differences in physical structure of DNA in terms of local helical parameters such as twist, tilt, roll, rise and angles between adjacent base pairs in B-DNA molecule have been shown in many studies. This observed flexibility satisfies the known physical and chemical properties of DNA while providing a better model to explain how DNA fulfills its biological functions. W...
Cephamycin C production by Streptomyces clavuligerus mutants impaired in regulation of aspartokinase Zeyniyev, Araz; Özcengiz, Gülay; Department of Biotechnology (2006) Aspartokinase is the first enzyme of the aspartate family amino acids biosynthetic pathway. Cephamycin C is a β-lactam antibiotic produced as a secondary metabolite via the enzymatic reactions in the lysine branch of this pathway in Streptomyces clavuligerus. The aspartokinase activity of S. clavuligerus is under concerted feedback inhibition by two of the end product amino acids, lysine plus threonine. It is also known that carbon flow through the lysine branch of the aspartate pathway is rate limiting ste...
Design, synthesis, and characterization of potential self-sorting compounds through differential solvation Tekin, Gizem; Akdağ, Akın; Gökmen, Ali; Department of Chemistry (2016) DNA achieved its double helix form with the help of hydrophilic and hydrophobic interactions. When the sequence of the DNA is examined, it is seen that the DNA bases are the most hydrophobic part, and therefore; they are located at the innermost part of the double helix to avoid interaction with water. This location also enables them to form hydrogen bonds with the complementary DNA base rather than forming them with water. The next part in the sequence is the sugars which have higher solubility in water co...
Isolation and characterization of Taq DNA polymerase and optimization and validation of newly designed thermal cyclers Yıldız, Lütfiye; Öktem, Hüseyin Avni; Bilecen, Kıvanç; Department of Biotechnology (2011) Amplification of target DNA in vitro via polymerase chain reaction (PCR) is a widely used scientific technique in molecular biology. This method relies on repeated heating and cooling cycles of the DNA and enzyme mixture, resulting with the enzymatic replication of the DNA. A heat stable Taq DNA polymerase and a thermal cycler that enables repeated heating/cooling cycles are the two key components of the PCR. In this study we have produced a high activity Taq DNA polymerase and used this enzyme to validate ...
Predicting the disease of Alzheimer (AD) with SNP biomarkers and clinical data based decision support system using data mining classification approaches Erdoğan, Onur; Aydın Son, Yeşim; Department of Health Informatics (2012) Single Nucleotide Polymorphisms (SNPs) are the most common DNA sequence variations where only a single nucleotide (A, T, C, G) in the human genome differs between individuals. Besides being the main genetic reason behind individual phenotypic differences, SNP variations have the potential to exploit the molecular basis of many complex diseases. Association of SNPs subset with diseases and analysis of the genotyping data with clinical findings will provide practical and affordable methodologies for the predi...

Citation Formats

Ö. Persil Çetinkol, “Azasiyaninlerin Topoizomeraz Enzimleri Üzerindeki Muhtemel Etkilerinin İncelenmesi,” 2018. Accessed: 00, 2022. [Online]. Available: https://hdl.handle.net/11511/95862.