Akdeniz Bölgesinde Göç: Türkiye Ve Fas'ta Göç Ve Güvenlik İlişkisi.

Date

2009-12-31

Author

Yalvaç, Faruk

Metadata

Show full item record

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

Item Usage Stats

1
views

0
downloads

PROJE TANIMI: Bu projenin amacı her ikiside Akdeniz havzasında bulunan Türkiye ve Fas'da uluslararası göç hareketlerinin yarattığı güvenlik sorunu ve uygulanan göç yönetimi politikalarının karşılaştırmalı bir şekilde incelenmesidir. KAPSAM: Göç konusunda çok ayrıntılı çalışmalar mevcut ise de konunun uluslararası ilişkiler kuramı ve güvenlik boyutu karşılaştırmalı bir araştırma kapsamında hiç incelenmemiştir. Akdeniz havzası ile ilgili çalışmalar karşılaştırmalı olmaktan ziyade kuramsal olmayan münferit çalışmalar olarak dikkati çekmektedir. Özellikle Türkiye'deki göç olgusuyla güvenlik ilişkisi hakkında yapılmış çalışmalar mevcut değildir. YÖNTEM: Bu projede uluslararası göç olayı karşılaştırmalı yöntem aracılığıyla ve uluslararası ilişkiler kuramı ile ilişkilendirilerek incelenecektir. GEREKÇE: . Konunun genel olarak uluslararası ilişkilere olan etkisinin incelendiği ve mukayaseli ampirik çalışmaların yapıldığı incelemeler yok denecek sayıdadır. Bu araştırmanın konusunu oluşturan Türkiye ve Fas örneklerinin seçilmesi tesadüfi değildir. Gerek Fas gerekse Türkiye her ikisi de geleneksel olarak kendi bölgelerinin en yoğun göçmen gönderen ülkeleridir. Hek iki ülkede müslüman ülkelerdir. Bu nedenle Türk ve Faslı göçmenlerin göç ettikleri ülkelerdeki tehdit algılamalarında benzerlikler bulunmaktadır. Fas ve Türkiye her ikisi de günümüzde düzensiz ve yasal olmayan göçün yoğun olarak yaşandığı iki ülke konumundadır. SONUÇ: Uluslararası göçün toplumsal güvenlik, ulusal kimlik ve kültürel yapıya tehditleri nedeniyle göçmen güvenliği konusu gittikçe büyüyen ve önemli artan bir sorundur. Göç politikaları ülkelerin güvenlik kaygılarından kaynaklandığı için göçün insani ve uluslararası boyutu ikinci planda kalmaktadır. Bu göç konusunun nihai olarak ancak geçerli uluslararası göç rejimlerinin geliştirilebilmesiyle çözümlenebileceğini, devletlerin tek başına bu sorunları çözmede yetersiz kaldığını göstermektedir.

URI

https://hdl.handle.net/11511/59568

Collections

Department of International Relations, Project and Design