Date

2016-11-01

Author

Kondakçı, Yaşar
Zayim Kurtay, Merve
Şenay, Hanife Hilal

Metadata

Show full item record

Item Usage Stats

170
views

0
downloads

Cite This

Parsoncu yapısal-işlevsel sosyolojinin eğitimle ilgili temel yargılarından biri, sosyolojik bir kurum olarak eğitimin bireylerin sosyal tabakalarda dikey hareketliğini sağlamanın temel aracı olduğudur. Aynı görüşe göre eğitim, sosyal tabakalar arasında geçişkenliği sağlamak suretiyle toplumda mutlak eşitliği yakalamanın da bir aracıdır. Yapısal-işlevsel sosyolojiye göre eğitim, toplumun her bireyine kendi bilgi, beceri, ihtiyaç ve yetenekleri doğrultusunda kendini geliştirmek için alternatifler sunar. Yine aynı sosyolojik yaklaşım, toplumdaki “ödüllerin”(makam, mevki, gelir vb.) bireylerin sahip olduğu bilgi, kabiliyet ve başarılara göre paylaştırıldığını iddiasına dayanmaktadır. Bu idealize edilmiş eğitim ve toplum tasvirinde, eğitimleri sonunda bilgi, beceri ve yetkinliklerini geliştiren bireyler, toplumda ekonomik ve sosyal yönden avantajlı bir hayat sürmeleri yüksek bir olasılıktır. Parsoncu sosyolojinin bu iddiasına paralel olarak Türkiye gibi merkeziyetçi eğitim sistemlerine sahip ülkelerin de temel iddiası toplumdaki tüm bireylerin eğitim hizmetinden eşit düzeyde faydalandırıldığıdır. Diğer bir ifade ile merkezi eğitim sistemleri her bir öğrenciye aynı eğitim imkânını eşit düzeyde sunduğu iddiasında bulunur. Ancak eğitim erişim konusunda Parsoncu eğitim anlayışının çizdiği bu tablonun, merkezi eğitim sistemi olsun olmasın yaşanan eğitim deneyiminden oldukça uzak kaldığını söylemek mümkündür. Bu iddianın aksine dünyadaki en temel sorunlardan biri nitelikli eğitim hizmetlerine erişimdir. Sunulan eğitim hizmetinden bazı toplum kesimlerinin daha fazla yararlanırken, diğer toplum kesimleri ya erişim imkanı bulamamakta veya erişim imkanı bulsa daki bu eğitim …

URI

https://hdl.handle.net/11511/79194

Collections

Department of Educational Sciences, Conference / Seminar