Date

2020-12-01

Author

Peker, Ali Uzay

Metadata

Show full item record

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

Item Usage Stats

354
views

0
downloads

Cite This

İstanbul, Asya ve Avrupa kıtaları arasındaki muazzam coğrafi konumuyla sağladığı jeostratejik üstünlük içinde, çağlar boyuncaekonomik ve siyasi bir merkez oldu. Ona bahşedilen bu konumun bir başka ayrıcalığı daha bulunmaktadır: İstanbul, YengeçDönencesi ve Kuzey Kutup Dairesi ortasında, Akdeniz, Karadeniz, Balkanlar ve Anadolu arasında, sıradışı bir iklim kuşağıüzerinde yer alır. Dört mevsimin yaşandığı ılıman iklimi ve verimli toprak yapısıyla İstanbul, her zaman mavi ve yeşilin bütünrenklerine sahip bir şehir oldu.Bu özellikleri İstanbul’un insanlar için her zaman bir cazibe merkezi olmasını getirdi. Ayrıca, ticaret yolları üzerinde bir limanşehri ve başkent olması nedeniyle imparatorlukların yükseliş dönemlerinde nüfusu hızla artan bir şehir oldu. Benzer birşekilde, yirminci yüzyılda, sanayileşmenin ekonomik nimetlerinden yararlanırken yine büyük bir nüfus artışına maruz kaldı.Tarihte görülmemiş bir hızla büyüyen nüfus, su, konut, yol, yakıt, taşımacılık vb. pek çok sorunu da beraberinde getirdi.Artık kirlenen şehirde yeşil ve mavi eski canlı renklerini yitirmeye başlamıştı. Çeperindeki kırsal alanlar ortadan kalktı. Birzamanların meşhur mesire yerleri yok oldu. Boğaz’daki bir kaç koru ve adalar dışında yeşil alanı hemen hemen hiç kalmadı.Yirmi birinci yüzyılın başında ulaşılan daha yüksek ekonomi, bilgi ve görgü düzeyi şehrin temel sorunlarının çözümü içingereken girişimleri de gündeme getirdi. Doğal gaz kullanımının yaygınlaşması, şebeke suyu ve çöp sorununun iyileştirilmesi,su arıtma sistemlerinin kurulması, metro ağı gibi büyük projeler tamamlanarak çevre sorunları azaltıldı.Ancak nüfus yoğunluğunun getirdiği konut ve işyeri ihtiyacı yeşil alanları ortadan kaldırmaya devam etti. Dünya şehirlerindekişi başına düşen “aktif” yani orman dışında kalan kullanılabilir yeşil alan oranları hesaba katıldığında, İstanbul kişi başına 8metrekarenin altındaki oranıyla oldukça düşük bir seviyede. Oranın çok daha düşük olduğu bazı ilçeler bulunmakta (Esenlerve Zeytinburnu: 1, Avcılar: 1.1, Gazi Osman Paşa: 1.2, Kartal: 1.2, Kadıköy: 2.8, Beyoğlu: 3.2, Şişli: 3.9, Ataşehir: 4.5,Sultangazi: 5). Bu oranlar gelişmiş ülkelerde oldukça yüksek (Madrid’de 14, Şanghay’da 18, New York’ta 27, Londra’da27, Amsterdam’da 45, Viyana’da 60, Pekin’de 88 ve Stockholm’de 90 metrekare).Bu rakamlara bakınca bugün İstanbul’un en öncelikli eylem alanlarından birinin yeşil alanların büyütülmesi ve geliştirilmesiolduğu anlaşılır. Yeşil alan ihtiyacı sadece İstanbul değil Türkiye’nin pek çok başka şehrinin de önemli bir sorunudur. Sonyıllarda gündeme gelen Millet Bahçesi kavramının arkasında yatan ana fikrin bu soruna çözüm getirme düşüncesindenkaynaklandığı bir gerçektir. Acilen karşılanması gereken yeşil alan ihtiyacı böyle bir kent ve mimarlık kavramını şekillendirmiştir.Millet Bahçeleri, şehirlerde insan-doğa ilişkisini iyileştirerek yaşam kalitesinin arttırılmasını hedefler. Bu kitap, Millet Bahçesikavramını tarihten bugüne gelen gelişimi içinde açıklayarak, İstanbul’da Atatürk Havalimanı’nı da kapsayan 8.540.000²’likbir alanda oluşturulacak Millet Bahçesi projesinin tasarım ve yapı özelliklerini tanıtır.

URI

https://hdl.handle.net/11511/94483

Collections

Department of Architecture, Book / Book chapter