Antalya Körfezi karasal çöküntüsünün neotektonik özellikleri, depremselliği ve daha önceki denizaltı çalışmaları ile karşılaştırılması

Download

TlRVeE5UVT0.pdf

Date

1997

Author

Koçyiğit, Ali
Akyol, Erol
Bozkurt, Erdin
Beyhan, Ali

Metadata

Show full item record

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

Item Usage Stats

256
views

424
downloads

Bu proje kapsamında Antalya havzasının karasal nitelikli kuzey kesiminin neotektonik özellikleri ve depremselliği incelenmiştir. Bölgesel ölçekli bu çalışma kuzeyde Eğirdir gölü ortalarından başlayıp güneyde Antalya kıyılarına değin süren yaklaşık 14.000 km2 lik bir alanda sürdürülmüştür. İnceleme alanında yenitektonik dönem, Tortoniyen sonundaki Aksu sıkışma fazını izeleyen kısa süreli (Messiniyen) bir geçiş döneminden sonra Pliyosen'de başlamıştır. Genel olarak genişleme türü bir tektonik rejimle temsil edilen Yenitektonik dönemde, bir taraftan eskitektonik dönemden kalan kalıtsal yapılar nitelik değiştirerek yeniden etkinlik kazanmış, diğer taraftan da yeni yapılar oluşmuştur. Bu yapılar hemen hemen tümüyle, önemli miktarda sol ve sağ yanal doğrultu atım bileşeni olan verev atımlı normal faylardır. İnceleme alanında çok sayıda fay saptanmış, haritalanmış ve önemli olanları ayrı ayrı adlanarak kinematik özellikleri açıklanmıştır. Önemli faylar arasında Gedikli-Sindelalanı, Oymapmar, Kırkkavak, Mahmatlar, Akçay, Sivritepe-Eğirdir, Yeniköy-Kovada, Yanköy, Gökçepmar, Karataş, Pelitdibi-Güller, Haramancık, Kovanlık ve Göynük fay ve fay setleri sayılabilir. Yenitektonik dönemde, fayların etkinliğine bağlı olarak değişik boyutlu çok sayıda yenitektonik havza gelişmiştir. Bunlardan İsparta, YeniAksu, Beşkonak, Karataş, Eğirdir-Kovada havzalan tip havzalar olarak belirlenmiştir. Aynca, bu havzalann havza dolgulaan formasyon mertebesinde 11 kaya-stratigrafı birimine bölünmüş ve aynntılı biçimde açıklanmıştır Bunlar Eskiköy, Gebiz, Yenimahalle, Alakilise, Düzağaç, Akçayburnu, Atabey formasyonlan, Gölcük volkanitleri, Antalya ve Yakaköy travertenleri ile Sivritepe talus konileridir.İnceleme alanı, egemen olarak, küçük ve orta büyüklükte sığ odaklı depremlerin etkisi altındadır. Bununla birlikte, yine küçük ve orta büyüklükte 13 adet de orta derinlikli (> 100 km) deprem oluşmuştur.

Subject Keywords

Mühendislik, Jeoloji

URI

https://app.trdizin.gov.tr/publication/project/detail/TlRVeE5UVT0
https://hdl.handle.net/11511/49722

Collections

Department of Geological Engineering, Project and Design

Suggestions

OpenMETU
Core

Ege Denizi körfezlerinde denizel kuvaterner sedimanların mikropaleontolojisi ve deniz seviyesi ve ortamsal değişmelere ait veri ve modellemeler Altıner, Sevinç Özkan; Altıner, Demir; Yılmaz, Ömer İ.; Akçar, Naki(1999) Ege Deniz'nin kuzeydoğu ucunda bulunan ve aktif faylarla denetlenen Saroz Körfezi'nin tabanından alınan Geç Kuvaterner (güncel) yaşlı örneklerdeki foraminifer faunası çalışılmıştır. 24.5 m-631 m 1er arası derinlikten gelen 50 örnekte ortaya konulan bentik ve planktonik foraminifer tür sayısı 210 dur. Textulariina, Spirillinina, Miliolina, Lagenina ve Rotaliina'ya ait 197 bentik foraminifer türü örnek bazında sayılmış ve dağılımları yüzde üzerinden göreceli olarak hesaplanmıştır. Pliyosen-Geç Kuvaterner zama...
Orta Anadolu ofiyolitlerinin petrojenezi: İzmir-Ankara-Erzincan okyanus kolunun evrimine bir yaklaşım Göncüoğlu, Cemal M.; Yalınız, Kenan M.; Özgül, Levent; Toksoy Köksal, Fatma(1997) izmir-Ankara-Erzincan Okyanus Kolundan türemiş olan ofiyolitik kayaların jeolojik, jpetrolojik ve petrojenetik özellikleri saptanmış ve bunların büyük bir çoğunlukla Erken Üst Kretase sırasındaki okyanus içi bir dalma-batma zonu üzerinde oluştuğu belirlenmiştir.
Hatay grabeninin neotektonik evrimi ve ölü deniz fay kuşağı ilişkisi Toprak, Vedat; Rojay, Fuat Bora; Heımann, Ariel(1998) Hatay Grabeni, Doğu Anadolu ve Ölü Deniz fay kuşakları arasında yeralan ve neotektonik dönemde oluşan KKD-GGB batı yönlü bir yapıdır. Paylanma, volkanizma ve çökelim bu yapı içinde eşzamanlı olarak işlemiştir. Graben içinde yeralan faylar doğrultuları ve konumları gözönüne alınarak dört gruba ayrılmıştır. Bunlar 1) batı kenar fayları (Karasu fay kuşağı), 2) doğu kenar fayları, 3) güney kenar fayları ve 4) Anfakya-Samandağ faylarıdır. Morfolojik olarak belirgin bir çöküntü ile temsil edilen bu yapının doğu v...
Kütahya-Tavşanlı çöküntü alanının neotektonik özellileri Koçyiğit, Ali; Bozkurt, Erdin(1997) Bu proje kapsamında, Kütahya-Tavşanlı çöküntüsünün doğu kesiminin neotektonik özellikleri ve depremselliği çalışılmıştır. Çalışma, 39° 22'-39° 33' kuzey enlemleri ve 39° 52'-30° 07' doğu boylamları ile sınırlanan yaklaşık 700 km2 lik bir alanda gerçekleştirilmiştir. Çalışma alanındaki en yaşlı birimler Dodurga Metamoriîtleri ve Ovacık Yapısal Karmaşığı'dır. Ovacık Yapısal Karmaşığı, metamorfıtleri tektonik olarak üzerler ve başlıca geç Kretase yaşlı ofiyolitli melanj ile yeğince makaslanıp serpantinleşmiş ...
Karadeniz' de partikül organik maddenin kaynağı ve kompozisyonu Yılmaz, Ayşen; Tuğrul, Süleyman; Yıldız, Yeşim Çoban(2003) Bu çalışmada, Karadeniz'de su kolonunda askıda bulunan partikül organik maddenin (SPOM) kimyasal kompozisyonu, piroliz gaz kromatografı-kütle spektometresi tekniği (Py- GC/MS) kullanılarak belirlenmeye çalışılmış ve elde edilen sonuçlar, su kolonunun fiziksel ve kimyasal özellikleri ile birlikte değerlendirilerek tartışılmıştır. Laboratuvar koşullarında büyütülen ve Karadeniz'de yaşayan türlere ait fitoplankton kültürleri de aynı teknikle analiz edilmiş ve elde, edilen sonuçlar ve bilgiler, su kolonunun ışı...

Citation Formats

A. Koçyiğit, E. Akyol, E. Bozkurt, and A. Beyhan, “Antalya Körfezi karasal çöküntüsünün neotektonik özellikleri, depremselliği ve daha önceki denizaltı çalışmaları ile karşılaştırılması,” 1997. Accessed: 00, 2020. [Online]. Available: https://app.trdizin.gov.tr/publication/project/detail/TlRVeE5UVT0.